เมื่อสัปดาห์ที่แล้วผมได้มีโอกาสพบปะทานอาหารร่วมกับกลุ่มนักธุรกิจต่างชาติกลุ่มหนึ่ง ซึ่งนักธุรกิจเหล่านี้มาจากกลุ่มประเทศตะวันตกและเป็นผู้ที่มากประสบการณ์ในการสร้างธุรกิจข้ามชาติครับ ผมจึงได้เล่าเรื่องของ Arincare รวมถึงเป้าหมายของทีมงานเราในการสร้างความเข้มแข็งให้กับร้านขายยาและเภสัชกรชุมชนเพื่อขอคำแนะนำแลกเปลี่ยนความคิดเห็น หลังงานเลิกมีนักธุรกิจชาวอิสราเอลท่านหนึ่งให้ความสนใจเป็นพิเศษและเข้ามาคุยกับผมต่อ เขาบอกกับผมว่า

“You guys are great. I really like what you are doing. Your business is very beautiful… ”

ซึ่งถ้าแปลตรงตัวคือ “ผมชอบสิ่งที่พวกคุณทำอยู่ ธุรกิจของพวกคุณสวยงามมาก” นับเป็นคำแนะนำที่แปลกและน่าสนใจมากสำหรับผมและทีมงาน ผมจึงสอบถามต่อว่าเขาหมายถึงอะไร

นักธุรกิจชาวอิสราเอลท่านนี้จึงเล่าประสบการณ์ของเขาให้ผมฟังว่า

ในประเทศอิสราเอลซึ่งนับว่าเป็น “Advanced Country” หรือประเทศที่พัฒนาไปไกลแล้ว กลับมีการพัฒนาด้านการบริการสาธารณสุขที่สวนทาง

ในอิสราเอลการที่เขาเป็นโรคหอบหืดและต้องการความช่วยเหลือฉุกเฉินเมื่ออาการกำเริบนั้นเป็นไปได้ยากมาก เนื่องจาก “Process” หรือ “ขั้นตอน” บังคับให้เขาไปพบแพทย์ที่โรงพยาบาลก่อน แพทย์จึงจะออกใบสั่งยาให้เขาไปซื้อที่ร้านขายยา ทั้งๆที่ร้านขายยานั้นอยู่ห่างจากอพาร์ทเมนต์ของเขาเพียงช่วงตึกเดียว แต่เขากลับต้องทุกข์ทรมานข้ามวันเพื่อจะได้รับยาบรรเทาอาการ

ในขณะเดียวกันแค่เพียงเขาข้ามพรมแดนจากอิสราเอลไปยังประเทศอียิปต์ เขาสามารถเดินเข้าไปที่ร้านขายยา ให้เภสัชกรดูอาการป่วยและจ่ายยาให้เขาได้ภายใน 10 นาทีเท่านั้น

ด้วยความสงสัย ผมจึงถามว่า “…แต่การที่มีขั้นตอนก็เป็นการดีไม่ใช่หรือ เป็นการช่วยป้องกันการจ่ายยาที่ผิดและการนำยาไปใช้ไม่เหมาะสม…” เขาตอบว่า

“Some countries put in ‘PROCESS’ because they do not have ‘TRUST’ in their people. They don’t trust their people’s judgement. But Healthcare is people-to-people business. It’s about ‘TRUST’ and ‘CARE’, isn’t it? In my case, it’ll be easy if a pharmacist can see if I’m really sick and prescribe something good for me.”

“บางประเทศนำขั้นตอนและกฏเกณฑ์ต่างๆ เข้ามาบังคับใช้เพราะในประเทศเขาขาด ‘ความเชื่อใจ’ ในประชาชนของเขา

ผู้นำประเทศไม่เชื่อการตัดสินใจของเภสัชกรของเขา แต่สาธารณสุขและเรื่องของสุขภาพเป็นเรื่อง ‘คน’ ดูแล ‘คน’ นะ มันเป็นเรื่องของ ‘ความเชื่อใจ’ และ ‘ความใส่ใจ’ไม่ใช่หรือ?ในกรณีของผมมันคงจะง่ายกว่ามากเพียงแค่เภสัชกรดูอาการว่าผมป่วยจริงและตัดสินใจจ่ายยาให้กับผมได้…”